Energieopslag van het diafragma-type en energieopslag van het blaas-type, twee verschillende structuren en werkingsprincipes van energieopslag. In dit artikel worden de belangrijkste verschillen uitgelegd.
Qua structureel ontwerp scheidt de diafragma-accumulator vloeistof of gas in twee gebieden door een scheidingsmembraan, waarbij het ene gebied gecomprimeerd medium bevat en het andere gebied vloeistof of gas opslaat. De blaastype-accumulator bestaat uit flexibele rubberen capsules, die vloeistoffen of gassen kunnen bevatten. Na het vullen zet de blaas uit en krimpt om de opgeslagen vloeistoffen of gassen vrij te geven.
In termen van drukstabiliteit bieden diafragma-type accumulatoren een stabielere drukuitvoer door het medium te isoleren van de opgeslagen vloeistof of gas via een diafragma. Daarentegen kan de blaastype accumulator, hoewel deze ook een zekere mate van drukstabiliteit kan bieden, de uitvoerdruk ervan licht fluctueren vanwege de flexibiliteit van de rubberen capsule.
Wat betreft toepassingsgebieden worden membraanaccumulatoren veel gebruikt in hydraulische en pneumatische systemen in de industrie, transport, lucht- en ruimtevaart en andere sectoren, en bieden ze belangrijke functies zoals energieopslag, drukbalancering en buffering. Energieopslagapparaten van het type zak worden vaak gebruikt in kleine toepassingen zoals auto-ophangingssystemen, schokdempers voor fietsen en zijn ook geschikt voor sommige industriële toepassingen met lage druk.
Over het algemeen spelen membraanaccumulatoren een cruciale rol in grootschalige industriële en transportsystemen vanwege hun drukstabiliteit en brede waaier aan toepassingsscenario's. De blaasaccumulator is daarentegen geschikt voor kleine toepassingen en omgevingen met lage druk vanwege zijn kleine formaat en sterke flexibiliteit. Bij het selecteren van een accumulator moeten specifieke toepassingsvereisten en werkomstandigheden in overweging worden genomen om optimale prestaties en effectiviteit te garanderen.
EN
